90–100% | |
70–80% | Kazahstan |
50–70% | |
30–40% | Sjeverna Makedonija |
20–30% | Kipar |
10–20% | |
5–10% | |
4–5% | |
2–4% | |
1–2% | |
< 1% |
Islam u Evropi nakon kršćanstva predstavlja drugu najbrojniju religiju među stanovnicima ovog kontinenta. Islam se na području Istočne Evrope javlja već u 7. vijeku, na području današnje Rusije a u 13. vijeku i na području Jugoistočne Evrope, odnosno današnje Bugarske. Tokom muslimanskog osvajanja Perzije, islam je po prvi put prodro u regione koji će kasnije postati dio Rusije. Osmanlijsko carstvo se proširilo u Evropu, osvajanjem i invazijom ogromnog dijela tadašnjeg Bizantijskog carstva tokom 14. i 15. vijeka.
Tokom perioda kada je Osmanlijsko carstvo bilo na vrhuncu moći, njegove evropske teritorije su se prostirale čitavom Jugoistočnom Evropom, dijelovima Istočne i Srednje Evrope. Opadanje moći ovog carstva, pogotovo nakon Balkanskih ratova i Prvog svjetskog rata, dovelo je do pada Osmanlijsko carstva 1922. godine i gubitka svih njegovih evropskih teritorija izuzev današnjeg dijela evropske Turske, Istočne Trakije.
Međutim, u dijelovima Balkana kao što je Bosna i Hercegovina, Albanija, Kosovo, Makedonija, Bugarska i Crna Gora postoje velike populacije domaćih, evropskih muslimana, koji u tim državama čine većinu ili značajnu manjinu.
S druge strane transkontinentalne države, kao što su Turska, Azerbejdžan i Kazahstan, imaju brojne muslimanske populacije. Ovakav slučaj je i u velikom području unutar Ruske Federacije, kao što su Sjeverni Kavkaz (Čečenija, Dagestan, Ingušetija, Kabardino-Balkarija, Karačajevo-Čerkezija, Stavropoljski kraj i Adigeja), Krim, Tatarstan, Baškortostan i Astrahanska oblast.
Krajem 20. i početkom 21. vijeka, značajan broj muslimana iz različitih dijelova svijeta je imigrirao u Evropu, najviše u njen zapadni dio. Procjenjuje se da je 2010. godine u Evropi živilo oko 44 miliona muslimana što je predstavljalo 6% od njenog ukupnog stanovništva, od toga u državama Evropska unija oko 19 miliona (3,8%).[2]
S obzirom na vitalnost, uglavnom useljeničke muslimanske populacije, predviđa se da će do 2030. udio muslimanskog stanovništva u Evropi iznositi oko 8%. Pitanja vezana za politiku useljavanja muslimana u Evropu i ostvarivanju njihovih prava, koja su u tijesnoj vezi sa prakticiranjem islama, su često predmetom intenzivnih društvenih rasprava i u velikoj mjeri omiljena tema političkih kampanja pojedinih političkih stranaka i koalicija. Ovakve rasprave su se dodatno periodično intenzivirale događajima kao što su teroristički napadi ekstremnih islamista, afera sa karikaturama Poslanika Muhammeda, prvo u Danskoj a onda i u štampi drugih evropskih država, raspravama o zabrani i pokušaju zabrane nošenja odjevnih predmeta specifičnih za vjernike muslimane. Takvi događaji takođe su podstakli sve učestaliju raspravu o islamofobiji, stavovima prema muslimanima i populističkom radikalnom pravu.[3]